«Δεν είχα χρήματα ούτε για να αγοράσω τις πάνες του. Τι ζωή θα μπορούσα να του προσφέρω; Ακόμη και για το γάλα δυσκολευόμουν», ήταν οι μόνες κουβέντες που είπε στους κοινωνικούς λειτουργούς μιάμιση βδομάδα αργότερα, όταν επέστρεψε μετανιωμένη για να πάρει πίσω το παιδί της.
Για τους κοινωνικούς λειτουργούς και τα ιδρύματα πρόνοιας της Θεσσαλονίκης τραγικά περιστατικά σαν κι αυτό αποτελούν τη νέα πραγματικότητα με την οποία καλούνται να έρθουν αντιμέτωποι στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης.
TO ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας!