Του ΣΑΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ / enet.gr
Κάθε χρόνο, μετά την ερήμωση του Δεκαπενταύγουστου στη Θεσσαλονίκη, το κλίμα στην πόλη αλλάζει ταχύτατα. Δεν ξέρω αν συμβαίνει αυτό σε άλλες πόλεις. Στη Θεσσαλονίκη είναι μόνιμο. Αρχίζει ένας εκνευρισμός, αυξάνεται το άγχος, μεγαλώνει η κινητικότητα. Και ο ανίδεος επισκέπτης το αντιλαμβάνεται. Υπάρχει η αίσθηση ότι κάτι θα γίνει. Κάτι οργανώνεται. Και φυσικά, είναι η ΔΕΘ.
Η ΔΕΘ που, παλιά, στα εγκαίνιά της συγκέντρωνε χιλιάδες επισκέπτες. Επισκέπτονταν τα περίπτερά της, έβλεπαν προϊόντα που δεν είχαν ξαναδεί, από μεγάλες μακρινές χώρες, όπως η Κίνα, η ΕΣΣΔ, η Ιαπωνία, οι ΗΠΑ. Εβλεπαν τα νέα τεχνολογικά επιτεύγματα, τα νέα μοντέλα αυτοκινήτων, την τηλεόραση, την ηλεκτρική σκούπα.
Η ΔΕΘ είχε πάντα ανοιχτές τις πύλες της για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της πόλης. Και όλοι την περίμεναν με λαχτάρα.
Ουρές έκανε ο κόσμος μπροστά στα ταμεία για να προλάβει να μπει πρώτος και να διηγηθεί μετά σε φίλους και γνωστούς τι είδε. Γούρλωναν τα μάτια μικρών και μεγάλων μπροστά σε κάθε εντυπωσιακό έκθεμα. Για να μη μιλήσουμε για το κλασικό, «μαύρη μπίρα με λουκάνικο» και, φυσικά, το λούνα παρκ με τη μεγάλη ρόδα. Τότε, μάλιστα, η ΔΕΘ κρατούσε 15 μέρες και όχι μία εβδομάδα.
Αυτά, τότε. Γιατί εδώ και αρκετά χρόνια, στα εγκαίνια της ΔΕΘ, η Θεσσαλονίκη μετατρέπεται σε πεδίο μάχης. Ερχεται στην πόλη ο πρωθυπουργός με μια κουστωδία υπουργών και παρατρεχάμενων, και αυτό δίνει αφορμή για διαμαρτυρίες.
Το κέντρο της πόλης κλείνει από νωρίς το απόγευμα της ημέρας των εγκαινίων. Μια πόλης όπου δεν έχεις και πολλές εναλλακτικές για να βρεθείς από τη μια άκρη της στην άλλη. Η λειτουργία της σταματάει. Περιπολικά κλείνουν τους δρόμους, γερανοί απομακρύνουν αυτοκίνητα, τεχνητά τείχη από κλούβες της Αστυνομίας στήνονται στους γύρω δρόμους, κάγκελα εγκαθίστανται γύρω από το συνεδριακό κέντρο «Ι. Βελλίδης» (και όχι Βελλίδειο, το οποίο είναι ένα άλλο κτήριο, σε άλλο σημείο της πόλης).
Περί τους 4.000 αστυνομικοί θα έρθουν πάλι στη Θεσσαλονίκη, εκατοντάδες περιπολικά, μοτοσικλέτες, λεωφορεία, κλούβες και το ελικόπτερο της Αστυνομίας. Καύσιμα, ξενοδοχεία, οργάνωση, κινητοποίηση, πορείες, διαμαρτυρίες, δακρυγόνα, βόμβες μολότοφ, φωτιές, καπνοί, ζημιές, συλλήψεις. Αυτά είναι πλέον τα εγκαίνια της ΔΕΘ.
Οι τυχεροί-άτυχοι κάτοικοι εγκαταλείπουν την πόλη. Οι άτυχοι δεν κατεβαίνουν στο κέντρο. Οι πολύ άτυχοι, οι κάτοικοι του κέντρου, κλείνουν πόρτες και παράθυρα επί ώρες για να μην πνιγούν από τα δακρυγόνα.
Κι όλα αυτά γιατί; Πόσες χιλιάδες ευρώ ξοδεύονται πάλι; Δεν έχουν να τα κάνουν τίποτ' άλλο αυτά τα λεφτά; Εκλεισαν όλες τις «τρύπες» και τους περίσσεψαν μερικές χιλιάδες ευρώ για την επιχείρηση «Εγκαίνια ΔΕΘ»; Και τελικά, πόσο περήφανος θα είναι ο Αντώνης Σαμαράς που, όπως πολλοί προκάτοχοί του, θα εγκαινιάσει πάλι τη ΔΕΘ κρυμμένος πίσω από τις ασπίδες των ΜΑΤ;
Κάθε χρόνο, μετά την ερήμωση του Δεκαπενταύγουστου στη Θεσσαλονίκη, το κλίμα στην πόλη αλλάζει ταχύτατα. Δεν ξέρω αν συμβαίνει αυτό σε άλλες πόλεις. Στη Θεσσαλονίκη είναι μόνιμο. Αρχίζει ένας εκνευρισμός, αυξάνεται το άγχος, μεγαλώνει η κινητικότητα. Και ο ανίδεος επισκέπτης το αντιλαμβάνεται. Υπάρχει η αίσθηση ότι κάτι θα γίνει. Κάτι οργανώνεται. Και φυσικά, είναι η ΔΕΘ.
Η ΔΕΘ που, παλιά, στα εγκαίνιά της συγκέντρωνε χιλιάδες επισκέπτες. Επισκέπτονταν τα περίπτερά της, έβλεπαν προϊόντα που δεν είχαν ξαναδεί, από μεγάλες μακρινές χώρες, όπως η Κίνα, η ΕΣΣΔ, η Ιαπωνία, οι ΗΠΑ. Εβλεπαν τα νέα τεχνολογικά επιτεύγματα, τα νέα μοντέλα αυτοκινήτων, την τηλεόραση, την ηλεκτρική σκούπα.
Η ΔΕΘ είχε πάντα ανοιχτές τις πύλες της για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της πόλης. Και όλοι την περίμεναν με λαχτάρα.
Ουρές έκανε ο κόσμος μπροστά στα ταμεία για να προλάβει να μπει πρώτος και να διηγηθεί μετά σε φίλους και γνωστούς τι είδε. Γούρλωναν τα μάτια μικρών και μεγάλων μπροστά σε κάθε εντυπωσιακό έκθεμα. Για να μη μιλήσουμε για το κλασικό, «μαύρη μπίρα με λουκάνικο» και, φυσικά, το λούνα παρκ με τη μεγάλη ρόδα. Τότε, μάλιστα, η ΔΕΘ κρατούσε 15 μέρες και όχι μία εβδομάδα.
Αυτά, τότε. Γιατί εδώ και αρκετά χρόνια, στα εγκαίνια της ΔΕΘ, η Θεσσαλονίκη μετατρέπεται σε πεδίο μάχης. Ερχεται στην πόλη ο πρωθυπουργός με μια κουστωδία υπουργών και παρατρεχάμενων, και αυτό δίνει αφορμή για διαμαρτυρίες.
Το κέντρο της πόλης κλείνει από νωρίς το απόγευμα της ημέρας των εγκαινίων. Μια πόλης όπου δεν έχεις και πολλές εναλλακτικές για να βρεθείς από τη μια άκρη της στην άλλη. Η λειτουργία της σταματάει. Περιπολικά κλείνουν τους δρόμους, γερανοί απομακρύνουν αυτοκίνητα, τεχνητά τείχη από κλούβες της Αστυνομίας στήνονται στους γύρω δρόμους, κάγκελα εγκαθίστανται γύρω από το συνεδριακό κέντρο «Ι. Βελλίδης» (και όχι Βελλίδειο, το οποίο είναι ένα άλλο κτήριο, σε άλλο σημείο της πόλης).
Περί τους 4.000 αστυνομικοί θα έρθουν πάλι στη Θεσσαλονίκη, εκατοντάδες περιπολικά, μοτοσικλέτες, λεωφορεία, κλούβες και το ελικόπτερο της Αστυνομίας. Καύσιμα, ξενοδοχεία, οργάνωση, κινητοποίηση, πορείες, διαμαρτυρίες, δακρυγόνα, βόμβες μολότοφ, φωτιές, καπνοί, ζημιές, συλλήψεις. Αυτά είναι πλέον τα εγκαίνια της ΔΕΘ.
Οι τυχεροί-άτυχοι κάτοικοι εγκαταλείπουν την πόλη. Οι άτυχοι δεν κατεβαίνουν στο κέντρο. Οι πολύ άτυχοι, οι κάτοικοι του κέντρου, κλείνουν πόρτες και παράθυρα επί ώρες για να μην πνιγούν από τα δακρυγόνα.
Κι όλα αυτά γιατί; Πόσες χιλιάδες ευρώ ξοδεύονται πάλι; Δεν έχουν να τα κάνουν τίποτ' άλλο αυτά τα λεφτά; Εκλεισαν όλες τις «τρύπες» και τους περίσσεψαν μερικές χιλιάδες ευρώ για την επιχείρηση «Εγκαίνια ΔΕΘ»; Και τελικά, πόσο περήφανος θα είναι ο Αντώνης Σαμαράς που, όπως πολλοί προκάτοχοί του, θα εγκαινιάσει πάλι τη ΔΕΘ κρυμμένος πίσω από τις ασπίδες των ΜΑΤ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας!